«دو فنجان چای»

دلم یک شونه ی دنج برای سر گذاشتن می خواهد

دلم دو فنجان چای گرم برای یک درد و دل دو نفره می خواهد

دلم گریه می خواهد...

دلم قدم زدن دو نفره در باران می خواهد

دلم قفسه ای پر از رمان غگین می خواهد

دلم گریه می خواهد...

دلتنگ شدم بابت دستان سردت

بابت شانه های گرمت

برای آن دو فنجان چای 

برای درد و دل هایمان

برای نفس کشیدن با خاطر تو ، به خاطر تو 

من دلم تو ار می خواهد...

تو ای که

شانه هایی گرم

دست هایی سرد

گوشی برای درد و دل 

و آغوشی آرامش بخش  

داری...